શ્રી ઘાયલ સાહેબની ગઝલ પર થી પ્રતિગઝલ જેવુ જ કઇક વ્યંગ કાવ્યા
ઝાંઝવાભર્યા જીવનનાં રણ મને ગમે છે,
લગ્નની બરબાદીના તારણ મને ગમે છે.
ક્રોધથી ભમેલી પાંપણ મને ગમે છે,
આપે છે ઝેર જીવનને,સાપણ મને ગમે છે.
કુવારા અને પરણ્યા ની હરક્ષણ મને ગમે છે,
એ સુડી હોય અથવા સારણ મને ગમે છે.
ખોટી કે મોટી પ્રેમપારાયણ મને ગમે છે,
લુછવા આ આસુ ટીસ્યુપેપેર પણ મને ગમે છે.
રડવું સદાય રડવું, સાસરે અચૂક હસવું,
પરણ્યા પછીનુ આ ડહાપણ મને ગમે છે.
આવે ઘર જો સાસુ, પુછો નહીં ભલા થઇ,
પોખ્યો કૈ ચોઘડીએ આપોંખણ મને ગમે છે.
વાપરે છે શ્રીમતીજી રૂપિયા ખોબો ભરી ભરીને,
છે ખૂબ મતલબી વ્હાલણ, મને ગમે છે
સાળી શું હવે હું પાછી વહુ પણ નહીં દઉં,
સાળી પણ મને ગમે છે, રૂપાળી પણ મને ગમે છે.
હું એટલે તો એને વેંઢારતો રહું છું,
ભાર લગ્ન જીવનના! ડાકણ મને ગમે છે.
ભેટ્યો છું ટાઇમ બોંબ ને કૈં વાર સાસરીયામાં!
આ જીવતા વાયરો જેમ ઝણઝણ મને ગમે છે!
પરણીતો , તમને મુબારક આ પ્રતિકાવ્ય મારાં,
મેં બ્લોગપર મુક્યા છે, એ અવતરણ મને ગમે છે.
Filed under: કાવ્ય, ગીત, ગુજરાતીકવિતા, જયકાંત જાની (USA ) | Tagged: ગુજરાતી કવિતા અને ગઝલ, ગુજરાતીકવિતા, ગુર્જર કાવ્ય ધારા, જયકાંત જાની (USA ), ઝાંઝવાભર્યા જીવનનાં રણ મને ગમે છે, મને ગમે છે - જયકાંત જાની (USA), gujarati kavita, gujaratikavitaanegazal | Leave a comment »