વાયુની લહરીઓમાં પરિચિત સુવાસ છે,
મારા હ્રદયની ઊર્મિઓ શાને ઉદાસ છે ?
ખીલે જખમનાં ફૂલ ફરી આવી છે વસંત,
થીજેલા આ રુધિરને ઝાકળની પ્યાસ છે.
સંભારણાં ફરી ફરી ચીતરે છે ચિત્ર કંઈ
ભીનપ છે આંખે અશ્રુની, ને ઉષ્ણ શ્ર્વાસ છે.
કિરણો ફૂટે-પ્રભાતમાં ચીરીને વાદળાં,
એક એક એ કિરણ મહીં દીપકનો વાસ છે.
સૌન્દર્યનું ઝરણ બધે વહેતું દીસું છું હું,
બ્રહ્માંડ મુજ નજર મહીં સૌંદર્ય-વાસ છે !
આભાસ કહી શકું ન, કહું દ્રષ્ટિભ્રમ ફક્ત,
સર્જન છે યા બધુંય, જે સર્જકનો ભાસ છે.
દ્દશ્યો જુદાં છે, ચિત્ર છે એક જ નિસર્ગનું,
કન્દીલ છે ભિન્ન રંગની, એક જ ઉજાસ છે.
ઝાંખા મિનાર જોઉં છું, પથ દૂર છે ‘નસીમ’,
ઉરને જીવનની આશ છે, તૂટેલ શ્ર્વાસ છે.
નસીમ
Filed under: ગઝલ, ગીત, ગુજરાતી ગઝલ, નસીમ | Tagged: ગઝલ, ગુજરાતી કવિતા અને ગઝલ, ગુજરાતી ગઝલ, નસીમ, વાયુની લહરીઓમાં પરિચિત સુવાસ છે, ghazal, gujarati gazal, gujaratigazal vishwa, gujaratikavitaanegazal | Leave a comment »
ગુજરાતી કવિતા અને ગઝલ 