તમે દીવાલને ભૂરાશ પડતા રંગે રંગી કેમ ?
હવે આકાશની તમને પડી લાગે છે તંગી, કેમ ?
તમારું કાળરાત્રિએ ખીચોખીચ એકલાં હોવું
ભરે એકાંતની જાહેરસભાઓ ખૂબ જંગી કેમ ?
અચાનક મારી સામે આમ આ બપોરને વખતે,
ક્ષિતિજના સૂર્ય જેવું તે હશે છે રક્તરંગી કેમ ?
બની’તી જે હકીકત, વારતારૂપે તો ગમતી’તી,
હવે મારી કથારૂપે એ લાગે છે ક્ઢંગી કેમ ?
– મુકુલ ચોકસી
Filed under: ગઝલ, ગુજરાતી ગઝલ | Tagged: ગઝલ, ગુજરાત, ગુજરાતી, ગુજરાતી કવિતા અને ગઝલ, ગુજરાતીકવિતા ગઝલ શાયરી, ગુર્જર કાવ્ય ધારા, તમે દીવાલને ભૂરાશ પડતા રંગે રંગી કેમ ?, મુકુલ ચોકસી, gujarat, gujarati, gujaratigazal, gujaratigazal vishwa, gujaratikavitaanegazal |
ગુજરાતી કવિતા અને ગઝલ 
Leave a comment