ચાલ આકાશમાં ઊડીને આવીએ,

ચાલ આકાશમાં ઊડીને આવીએ,
એક તારાને તો ચૂમીને આવીએ.

જૂની છે એ ખબર, ચાંદમાં દાગ છે,
દોસ્ત! એ પૂર્વગ્રહ મૂકીને આવીએ.

કેમ નડતર થયું ચાંદને મારગે,
એ ગ્રહણને જરા પૂછીને આવીએ.

ભોંય ભેગાં થયા આપણાં સ્વપ્ન સૌ,
લાગણીના બળે ઊઠીને આવીએ.

રોજની આ તડપ, ને વ્યથાની કથા,
થાય છે, આ બધું ભૂલીને આવીએ.

-સુનીલ શાહ

પગલું મૂક્યું છે તો રસ્તો થઈ જશે,

માપવાનો ખુદને, મોકો થઈ જશે.

એક બારી હું ઉઘાડું, એક તું,

સામસામે રાહ ખુલ્લો થઈ જશે.

તું પુરાવા પ્રેમના માંગીશ ના,

સ્પર્શ કેવળ કર, ભરોસો થઈ જશે

ડાળ તૂટી, વૃક્ષને ધ્રાસ્કો પડ્યો,

છાંયડો કોઈને ઓછો થઈ જશે.

તું વહે છે, તો વહ્યા કરજે સતત,

ભીતરી મૃગજળનો દરિયો થઈ જશે.

લાગણીનો ચાલ, માળો ગૂંથીએ,

શ્વાસ તારો, શ્વાસ મારો થઈ જશે.

– સુનિલ શાહ

અવકાશથી અવકાશને ભરતો રહ્યો,

અવકાશથી અવકાશને ભરતો રહ્યો,
તારા મિલનની આશમાં ખરતો રહ્યો.

ખુલ્લી ક્ષિતિજે ઝૂરતા સૂરજ સમો,
હું શૂન્યમાં બસ દૂર ઓગળતો રહ્યો.

રાજી થયો પાનાં જીવનનાં ઓળખી,
હું દાવ જોકરનો સદા રમતો રહ્યો.

ક્યાંયે જુદી ભાસે દશા તો આપણી,
તું આમ બળતી હુંય તો બળતો રહ્યો.

જો હો વ્યથા કે કોઈની પણ હો કથા,
બસ રક્તમાં બોળી કલમ લખતો રહ્યો.

– સુનીલ શાહ

ચાલ આકાશમાં ઊડીને આવીએ,

ચાલ આકાશમાં ઊડીને આવીએ,

એક તારાને તો ચૂમીને આવીએ.

 

જૂની છે એ ખબર, ચાંદમાં દાગ છે,

દોસ્ત! એ પૂર્વગ્રહ મૂકીને આવીએ.

 

કેમ નડતર થયું ચાંદને મારગે,

એ ગ્રહણને જરા પૂછીને આવીએ.

 

ભોંય ભેગાં થયા આપણાં સ્વપ્ન સૌ,

લાગણીના બળે ઊઠીને આવીએ.

 

રોજની આ તડપ, ને વ્યથાની કથા,

થાય છે, આ બધું ભૂલીને આવીએ.

 

સુનીલ શાહ

પ્રશ્ન કોઇ થાય ત્યારે આવજે

પ્રશ્ન કોઇ થાય ત્યારે આવજે
કંઈ દ્વિધા સર્જાય ત્યારે આવજે.

ખોખલો આધાર લઈ ઊડે છે તું,
આભથી પટકાય ત્યારે આવજે.

લાગણી શબ્દોથી પર છે, જાણી લે,
મૌન જો સમજાય ત્યારે આવજે.

હું ઝીલું છું ગીત ઊર્મિના અહીં,
કંપ ત્યાં ઝીલાય ત્યારે આવજે.

તેં સમજના દ્વારને વાસી દીધા,
અણસમજ ઘૂંટાય ત્યારે આવજે.

મેં લખી છે આપવીતી, આમ તો,
વેદના વંચાય ત્યારે આવજે.

સુનીલ શાહ