લાગે છે ડર મને હવે આ હવાથી;
વાતનું કરે વતેસર એક અફવાથી.
દુઆ કરો દોસ્તો, મારા માટે તમે;
કંઈ ફેર નથી પડવાનો હવે દવાથી.
હાથ લંબાવીને શું કરવું હવે મારે?
પ્રભુ કંઈ નથી આપતો માંગવાથી,
ન ખબર હતી કે હું મારો ન રહીશ;
કોઈના માટે હું ખાસ થઈ જવાથી.
પ્યાસ રણની લઈને ફરતો રહ્યો હું;
જળ ઉછીનું લીધું છે મેં ઝાંઝવાથી.
ચાલતા ન શિખી શક્યો બરાબર હું;
ડરતો રહ્યો પડવાથી, આખડવાથી.
ધાકોર દિવાલ તરબોળ થઈ ગઈ;
થોડા વાદળાઓ ભીંતે ચીતરવાથી.
પુર નથી આવતા આંસુંઓની નદીમાં;
વારે વારે કોઈને યાદ કરીને રડવાથી.
વેદના થોડીક ઓછી થાય છે નટવર;
આ કલમને આંસુંમાં ડુબાડી લખવાથી.
નટવર મહેતા
Advertisements
Filed under: ગઝલ, ગીત, ગુજરાતી ગઝલ, નટવર મહેતા | Tagged: ગઝલ, ગુજરાતી કવિતા અને ગઝલ, ગુજરાતી ગઝલ, ગુજરાતીકવિતા ગઝલ શાયરી, નટવર મહેતા, લાગે છે ડર મને હવે આ હવાથી;, ghazal, gujarati gazal, gujarati git, gujaratikavita gujaratigazal gujaratishyari, gujaratikavitaanegazal |
પ્રતિસાદ આપો