હે મા ! તારી અજન્મેલ પુત્રીની મૌન સભર હાંક છે …!
મા ! શું હું કન્યા છું એ જ મારો સધ્ધર વાંક છે ..?
હે મા ! તુ જ મને જન્મ લેતાં રોકવા માંગે છે …? !
અરે મા ! આ વિચાર જ મને કાંટાંની જેમ વાગે છે …!!
હે મા ! તારા વાત્સલ્ય ભરેલ હાથે મારું ખૂન કરીશ ?
અરરર ! તારો આ અપરાધ જીવનભર સહ્યા કરીશ ..!
મારા સુકોમળ હાથ વડે તારો પાલવ કેમ કરી ખેંચી શકું ?
ઇજેક્શન કે ઓપરેશન કરાવતાં તને કેવી રીતે રોકી શકું ?
મા ! મને જ્ન્મ આપી દે ! પછી કરીશું અનેરી કમાલ;
થોડો તારો,થોડો મારો પ્રયાસ,નહીં નડે દહેજનો સવાલ..’
મા ! કન્યા ભ્રુણ હત્યાનું પાપ ના વહ્યોરી લે જે..!
રાખી મારામાં ભરોશો ,મને જ્ન્મ આપી દે જે ..!!
ના પુત્ર, ના પિતા કે કોઈ પુરુષથી આ પ્રથા બદલાશે !
વ્હાલી મા ! મારા જેવી દિકરીના જન્મથી દહેજ દફનાવાશે .!!
Advertisements
Filed under: કાવ્ય, ગીત, ગુજરાતીકવિતા | Tagged: ગુજરાતી કવિતા અને ગઝલ, ગુજરાતીકવિતા, ગુર્જર કાવ્ય ધારા, બી.આર.પટૅલ, હે મા ! તારી અજન્મેલ પુત્રીની મૌન સભર હાંક છે ...!, gujarati git, gujarati kavita, gujaratikavita gujaratigazal gujaratishyari |
મને ખુબજ ગમેલ છે.દરેક મા-બાપને સમજવા જેવી બાબત છે. તેમા બાપને તો ખાસ ,કારણ કે દીકરી સીવાય બાપની કાળજી કોય રાખી સકે તેમ નથી
સાચે જ ખરી વાત છે દીકરી એટલે મા-બાપના સર્વ દુખોને પોતાનામાં સમાવી લેતો એક દરિયો……